Posts tonen met het label kinderen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label kinderen. Alle posts tonen

zondag 25 juli 2021

Oplossingsgerichte klasgenoten op een speciaal onderwijs-school.



Je leest met regelmaat over dankbare leerlingen van groep 8 en van mentorklassen in het voortgezet onderwijs. Als meester of juf van een kleutergroep hoef je hier niet op te rekenen. De kinderen in je klas geven je zo nu en dan een knuffel en een heel blije lach, dát is wat je meeneemt aan het einde van het schooljaar. Daar word je blij van en dat is genoeg.

Aan het einde van dit schooljaar ben ik blij met mijn blauwe plek op mijn scheenbeen en de herinnering aan een zacht "sorry" en twee knuffels. Allemaal van dezelfde leerling, op een ochtend vlak voordat de vakantie begint.

Invallen in het speciaal onderwijs, lastig, maar ik hou er van. In deze kleutergroep ga ik een paar weken een dag per week invallen, tot aan de grote vakantie. 

Eefje vindt het lastig. Hoezo, een andere juf??

De eerste keer in de kring laat ze zien hoe ze 'scheef' kan zitten, het kind naast haar kan wegduwen, stompen en schoppen. In die eerste kring laat ze horen wat ze allemaal weet door alle antwoorden hard roepend te geven zonder dat ze de beurt heeft. 

We vinden onze weg en met zo nu en dan een zeer stroeve samenwerking (verliezen met een spelletje vergde erg veel van ons allebei ), maken we er 'best goede' invaldagen van.

Als ik niet te snel reageer, dan gaat het meestal goed. Die keer dat ze haar stoel pakte en richting het zwembadje met 3 cm water liep, hield ik gelukkig mijn mond. En dat terwijl ik dacht 'O!! Help!! Wat gaat ze nú weer doen???' Eefje plantje haar stoel in het badje, ging er op zitten met haar armen sloom langs haar lijf en zei; "Ik ben strandwacht." terwijl ze strak voor zich uit keek. De themahoek ZOMER was niet op de camping, maar aan het strand, op dat moment  :-) 

De laatste ochtend kan ik er niet omheen. We starten rustig met de inloop, maar Eefje heeft het al snel op een klasgenoot gemunt. Gehuil, getroost en waarschuwingen volgen. Ik blijf dicht bij haar in de buurt om herhaling te voorkomen, maar toch gebeurt er al snel weer iets met een huilende klasgenoot tot gevolg. De kring krijgt een update vandaag en moet een paar onderdelen missen, maar 'in het kort' kan het ook, gelukkig. Helaas geeft Eefje voor ze de kring uit gaat haar buurman, Aldin, nog net een flinke schop. Eefje krijgt een schop terug en ik krijg van haar flinke schoppen als ik er tussen kom.

De schoppen stoppen niet. Ze probeert zich los te trekken uit mijn hand terwijl ze blijft schoppen. Er komen verschillende scheldwoorden en ook hoor ik: "Ik wil jou bijten. Ik ben een monster.". We staan ondertussen in de gang. Met mijn hoofd in de deuropening zodat ik de rest van de klas nog kan zien en bemoedigend kan knikken en antwoorden als iemand iets laat zien of vraagt. 

Na een eeuwigheid zegt Eefje dat ze rustig gaat zitten. Ik ga naast haar zitten en behoed haar van ruzie met Desiree door snel haar hand tegen te houden als ze speelzand wil afpakken. Een keer ben ik te laat, maar met een vriendelijke blik naar Desiree kan er verder gespeeld worden. 

Ik wil van Eefje een 'Sorry' horen zeg ik haar als de rust is weergekeerd. "Waarom?", vraagt ze. "Nou, je hebt me pijn gedaan, met al dat geschop. Ik wil ook dat je tegen Aldin 'Sorry' zegt." Eefje kijkt me boos nadenkend aan en loopt daarna weg. Ze gaat naar de wc. 

Als ik kralen van de vloer aan het opruimen ben samen met vier kinderen hoor ik opeens een zacht "Sorry". Ik kijk om en zie Eefje. Ik druk haar even tegen me aan. 

"Fijn! Zeg het nu ook even tegen Aldin." 

Eefje: "Nee, dat wil ik niet!". 

"Kom, ik loop even mee."

Hand in hand lopen we naar Aldin, die niet op of omkijkt van zijn puzzle. 

Eefje: "Sorry"

"Heeft Aldin het gehoord, Eef? Aldin, Eefje wil iets zeggen."

Aldin kijkt naar mij, naar zijn puzzle en heel kort naar Eefje.

Eefje: "Sorry"

Aldin steekt zijn hand uit en zegt: "Het is al goed hoor. Het geeft niks.". 

Ik glimlach, Aldin is al weer aan het puzzelen en Eefje vraagt hoe laat het is. 


Ik krijg die ochtend twee keer een knuffel van Eefje. Ze vraagt wat ik tegen haar moeder ga zeggen als ze naar huis gaat. Ze weet dat dat het eerste is wat heel indringend gevraagd wordt. Ze heeft ook wel eens gezegd 'Ik wil niet naar huis, ik wil bij jou blijven.". Ik weet hoeveel nadruk thuis gelegd wordt op hetgeen fout gaat. Wat is er vanmorgen allemaal thuis "fout" gegaan, voordat ze naar school kwam? 

Moeder hoort van mij dat de dag lastig begon, maar dat het grootste stuk van de dag prima is verlopen; echt heel fijn. Moeder is blij. Eefje vraagt of ze een ijsje krijgt terwijl ze me nog heel even aankijkt.

Mijn blauwe plekken worden de volgende dagen duidelijker zichtbaar, maar ik ben er heel blij mee! Als ik ze voel, voel ik óók een knuffel van een meisje die innerlijke gevechten levert op school. Gevechten die met geduld, rust, liefde en goede voorbeelden tot innerlijke rust kunnen leiden. Innerlijke rust maakt de kans op positief contact groot. Verbinding met klasgenoten, de leerkrachten, de ondersteunende medewerkers (van conciërge tot administratief medewerker) én met zichzelf is enorm belangrijk. Vanuit positief contact is dat mogelijk.  

Wat mij wéér is opgevallen in deze 'speciaal onderwijs kleutergroep'? Eefjes klasgenoten willen dat het GOED gaat met iedereen in hun groep! Ze zijn heel vergevingsgezind. Ze willen geen lange verhalen over wat er allemaal mis is gegaan. Sorry zeggen en weer dóór. Door met waar ze mee bezig waren en wat okee was. Kijk, dáár houd ik van! Oplossingsgericht werken als invaljuf in het speciaal onderwijs: mooie combinatie!


Ella de Jong

www.elladejong.com/boek-onderwijs-oplossingsgericht

Boek 'Vertrouwen in ieder kind.' Auteur Ella de Jong



vrijdag 12 oktober 2018

Ook de kleintjes snappen een schaalvraag !

Aangeven hoe de huidige stand van zaken is, kan ieder kind gelukkig!

Benjamin kan E-NORM hard huilen.
Ook als er geen 'bloed of brand' is ... 
Ik heb reeds geprobeerd uit te leggen dat dat niet handig is.
Terwijl ik praat wéét ik dat het niet landt  :-) 
Dit is duidelijk het probleem van de juf, niet dat van hem. Hij moet nou eenmaal E-NORM hard huilen. Om zo ongeveer alles: vallen, struikelen, kinderen die iets te hard aan zijn trui trekken, potjes die niet blijven staan maar op de grond belanden, enz. enz.

Vandaag hoor ik van zijn vriend dat hij gehuild heeft 'bij overblijf'.
Hmm, ik ben benieuwd en wil hem vooral helpen.
Maar, hoe?
Opeens weet ik het: ook als je vier jaar bent kun je heel goed abstraheren , inschatten , schaalvragen begrijpen.
Dus (na even gevraagd te hebben of alles weer goed is, nu):
"En?? Hoeveel moest je huilen?"
Ik spreid mijn armen wijd uit elkaar en geef met mijn handen duidelijk een grote afstand aan. "Zoveel?"
Ik breng mijn handen twee keer iets dichter bij elkaar. "Of zoveel"?

Benjamin kijkt me kort aan,
brengt zijn handen dicht bij elkaar en zegt direct:
"Weinig, he?"
"Nou, dat is HEEL weinig!" 

Ik wil zeker weten of hij zich er goed bij voelt.
"Was dat genoeg?"
Ik wacht op het knikken van Benjamin en dan knikken we samen.
Ja, dat was wel genoeg :-) 

Iedere dag nieuwe dingen geleerd.
Ieder dag genieten en trots zijn op jezelf als je beseft WAT je geleerd hebt.

Mijn eerste pogingen hebben misschien toch vruchten afgeworpen.
Helemaal blij word ik van Benjamins knikken: ja, hij had dit ZELF geregeld en ZELF onder controle en ... het was voldoende.


Smile, Ella

www.elladejong.com/boek-onderwijs-oplossingsgericht

Boek 'Vertrouwen in ieder kind.' 9 verhalen uit de praktijk met theorie en creatieve opdrachten.

Auteur Ella de Jong




maandag 13 maart 2017

Positief bekrachtigen in de klas, als invaller ...

 Als inval juf probeer ik bij ieder kind het 'positief bekrachtigen' zoveel mogelijk​ in te zetten. Wat een uitdaging!  Zowel de kleintjes als de halve pubers zijn van slag zodra ze mij zien staan. Ze reageren met de tools die ze bezitten: tegendraadsheid, en brutaliteit. Andere kinderen hebben 'niks zeggen'​ en 'vooral niet opvallen'​ in hun gereedschapskist. Ook 'heel erg behulpzaam zijn'​ kan als gereedschap gebruikt worden om te dealen met deze compleet onbekende juf.   

Ik probeer hier tussendoor te laveren en oog te hebben voor iedereen. 
Zo min mogelijk aandacht voor het "onhandige" gereedschap,
een glimlach, een opgestoken duim naar degene die "onzichtbaar" gereedschap gebruiken en 
een duidelijk uitgesproken "Bedankt voor je hulp!"​ inclusief stevige handdruk of schouderklop voor degene met "onmisbaar" gereedschap.


Aan het eind van die vreemde dag met die rare juf zijn er altijd een paar kleintjes of halve pubers die me aankijken en vrolijk:
"Tot de volgende keer!"​ zeggen.
Gelukkig, het werkt! Ik wist het :-) 




www.elladejong.com/boek-onderwijs-oplossingsgericht

Boek 'Vertrouwen in ieder kind.' 9 verhalen uit de praktijk met theorie en creatieve opdrachten.

Auteur Ella de Jong


donderdag 28 april 2016

Good bye! Afscheid nemen op een goede manier.


Een van de mooie dingen die je kan doen voordat je van baan verandert? Doen wat je het leukst vindt om te doen. Niets te verliezen, alleen positieve energie te winnen!
Na tientallen jaren van lesgeven zag ik mezelf rondlopen in de school vol energie en ideeën. Deze allerlaatste weken waarin kinderen mij "juf" konden noemen liep ik over van de "afscheidssuggesties". Ik had ladingen vol ideeën met betrekking tot mijn volgende 'baan' (full time ondernemer) én ik had ladingen vol ideeën om afscheid te nemen op een betrokken en vrolijke manier. De kinderen in mijn klas hadden bijna tien jaar op school gezeten en waren op weg naar hun andere ‘baan': in september zien ze zichzelf rondlopen op de middelbare school. Voor ons allemaal waren deze laatste weken gevuld met emoties 'high en low'.

We hebben afscheid genomen en terugkijkend kan ik glimlachen en zeggen "het was goed".
Wat we gedaan hebben?

* We riepen en joelden vaak. 
We voelden veel spanning in ons lijf en die spanning moest er uit. De kinderen renden continu achter elkaar aan terwijl ze veel herrie maakten. Ik was heel luidruchtig en liep soms hard zingend en rennend door de school. We konden er niks aan doen ...
  
* We bedankten iedereen die ons geholpen had om te komen waar we op dat moment stonden. De kinderen gaven cadeautjes aan de leerkrachten van hun laatste jaar. Ik stelde voor om bij alle leerkrachten langs te gaan en op een simpele, vrolijke en originele manier "Bedankt!" te zeggen. Daar wordt je allemaal happy van. De kinderen organiseerden alles zelf. Hun afscheid werd erg gewaardeerd. Ik bedankte mijn collega's door hen een -door mij gemaakte- flyer te geven met 'gelukideeën'.

* We glimlachten vaak doordat we extra veel om gingen met diegene bij wie we ons goed voelden. 
We voelden ons sterk omdat we ons door hen geaccepteerd wisten. We moeten nog veel leren, we moeten dingen anders aanpakken en tegelijkertijd mogen we blijven wie we zijn; compleet onszelf. Ik zag de kinderen "rondhangen" met kleine en grote kinderen én met leerkrachten die ze het liefst en leukst vonden. Overal zag ik smiles. Ik voelde me sterk in het bijzijn van collega's die wisten en geloofden dat ik veel positieve en creatieve energie in me had, ondanks alles.

Niet al mijn ideeën konden uitgevoerd worden. Ik legde ze op de plank voor workshops, blogs of een boek. De basis van mijn ideeën is zeker wel tot uiting gekomen: afscheid nemen in een vrolijke en betrokken sfeer.  Voor ons allemaal een mooie pijler als deel van onze nieuwe toekomst.

Ik hoop dat al 'mijn kinderen' het goed zullen doen op hun volgende school en het hen goed zal gaan in de rest van hun leven. Ik heb geprobeerd om de afgelopen 30 jaar kinderen op een positieve, originele en betrokken manier les te geven. Ik heb vooral geprobeerd om ze te laten ervaren hoe belangrijk het is om betrokkenheid te tonen, om je in te leven in anderen, om je zelfverzekerd te voelen, om hard te werken als je je doelen wilt bereiken én om te (glim)lachen.


(Meegenomen van thuis en besproken met de groep.)
  
Voor mij werd het tijd om deze enorm belangrijke zaken op heel andere plaatsen kenbaar te maken. Het was een goed afscheid. Ik hoop dat veel kinderen, ouders en leerkrachten dit jaar een Good..bye zullen ervaren.

Ella de Jong

www.elladejong.com/boek-onderwijs-oplossingsgericht

Boek 'Vertrouwen in ieder kind.' 9 verhalen uit de praktijk met theorie en creatieve opdrachten.

Auteur Ella de Jong


Als artikel verschenen in Zorg Primair 03.2016 - Vakblad voor het primair en speciaal onderwijs.
Als Pulse Post verschenen op LinkedIn (Engelse versie)  Juni 2015:
Saying goodbye in a caring and positive way.